ในศตวรรษที่ 3 ของประวัติศาสตร์จีน มีการกล่าวถึงสิงคโปร์เป็นครั้งแรก ในชื่อของ โปหลัวชาง
(Pu-Luo-Chung) ที่หมายถึงปลายสุดของคาบสมุทรเดิมสิงคโปร์เป็นที่รู้จักกันในชื่อว่า
เทมาเส็ก (Temasek) หรือ ทูมาสิก (Tumasik) มีกษัตริย์เป็นผู้ปกครองในศตวรรษที่ 13 เจ้าชายแสง
นิลา อุตามา (Sang Nila Utama) แห่งปาเลมบัง (Palembang)
(นครพระราชอาณาจักรศรีวิชัยประเทศอินโดนีเซีย) เดินทางออกมาแสวงหาสถานที่สำหรับสร้างเมืองใหม่
และได้สร้างเมืองขึ้นที่บริเวณเกาะเทมาเส็กและเปลี่ยนชื่อเป็น สิงหปุระ
(Singapura)ในพ.ศ.2054 สิงคโปร์ตกเป็นเมืองขึ้นของโปรตุเกสในพ.ศ.2434
เซอร์ สแตมฟอร์ด ราฟเฟิลส์ (Sir Stamford Raffles) ตัวแทนของบริษัทบริติชอินเดียตะวันออก (The British East India
Company) เดินทางมาตกลงการค้ากับสุลต่านผู้ปกครองสิงคโปร์ โดยมีการลงนามทำข้อตกลงเพื่อให้สิทธิ์แก่อังกฤษในการก่อตั้งสถานีการค้าที่สิงคโปร์และจัดตั้งเป็นท่าเรือปลอดภาษีสำหรับประเทศแถบเอเชียรวมถึงสหรัฐอเมริกาและตะวันออกกลาง
และต่อมาก็ยึดครองสิงคโปร์ไว้ได้ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 สิงคโปร์ตกเป็นเมืองขึ้นของญี่ปุ่นแต่หลังจากสิ้นสุดสงคราม
สิงคโปร์ก็กลายเป็นเมืองขึ้นของอังกฤษอีกครั้งในพ.ศ.2506 สิงคโปร์ได้รับเอกราชจากอังกฤษและเข้าเป็นส่วนหนึ่งของสหพันธรัฐมลายา
หรือมาเลเซียในพ.ศ.2508 สิงคโปร์แยกตัวออกจากมาเลเซีย
และประกาศตัวเป็นเอกราช ตั้งแต่นั้นมาสิงคโปร์ก็พยายามพัฒนาและปรับปรุงประเทศให้มีความเจริญก้าวหน้า
และประชากรมีมาตรฐานคุณภาพชีวิตที่สูงสุด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น